Veranderingen
Door: Scipio
Blijf op de hoogte en volg Scipio
08 September 2009 | Georgië, Batoemi
Goeiemiddag, we zijn inmiddels over de helft! Mijn verblijf in Batumi zelf loopt op z'n einde, al heb ik nog een prettig vooruiticht wat betreft Istanbul. Toch merk je de veranderingen al.
Het begint al wat betreft de mensen. Marten is inmiddels goed aangekomen en heeft z'n eerste teldag achter de rug. Een dag waarin hij zich vooral met open mond kon vergapen aan de stroom kiekendieven en wespendieven. Aangezien het zijn eerste zuidelijke reis is, kon hij meteen ook aan de bak met soorten die hij nog nooit gezien had. "Dat je op een dag een Bijeneter als nieuwe soort ziet, da's normaal. Maar dat je diezelfde dag er nog eens 2000 ziet...da's minder normaal" :D. Hij heeft het dus wel naar zijn zin ;)
Er vertrekken echter ook mensen. Van de originele groep vogelaars zitten Jelle, PJ, Rafael, Danny en Wouter inmiddels op de Kazbeghi...ongeveer 13 kilometer van Abchazie vandaan. Vandaag vertrokken Busra en Ozgun, 2 turkse tellers van het eerste uur, om 7 uur met de bus terug naar Antalya en Birecik. Ongeveer een uur geleden heb ik ook afscheid genomen van Jan en Jip. Zij vliegen vandaag terug naar Nederland. Van de eerste groep mensen zijn alleen de Engelse Zoe Smith en ik nog over. Zoe noem ik inmiddels 'zusje'; hoef ik mijn eigen zus tenminste niet te missen ;)
Er komen ondertussen ook weer mensen aan. En sja, dan fungeer je direct weer als aanspreekpunt voor die mensen. 6 Zweden kwamen er een half uur geleden binnen, en eerder in de week 6 belgische tellers.
Vandaag is ook de dag dat ik het huis zelf uit moet. Gelukkig hebben we een kamer in hetzelfde dorp op 100 meter afstand. De waakhond is MAAR een Dobermann Pincher, dus dat valt wal mee :p Mee-eten kan nog steeds en lessen bijwonen, die vanaf vandaag gegeven worden, kan ook allemaal. Naar de stations rijden dan weer niet. Met 2 LAda Niva's kun je namelijk geen 36 man vervoeren (8 man in 1 autootje kan nog net, en dat gebeurt dan ook :p). Dat wordt dus een uurtje wandelen. Maar goed, dan krijgt mijn been wat oefening :D
De gebeurtenis met de hond is inmiddels wel legendarisch. Heel het dorp weet ervan. Sterker nog, de dorpelingen wisten zelfs wanneer ik injecties kreeg! Inmiddels loop en tel ik weer, maar het kostte toch 4 teldagen. De laatste dag kon ik echter met Wouter naar de markt; al heet hij hier Bazaar en zijn het 200 zeecontainers naast elkaar met de grootst mogelijke troep erin die je je kunt bedenken. 4 dagen lijkt niet veel, maar als er ondertussen Aasgieren en Steppearenden worden gezien, dan wordt het minder leuk. Maar goed, een prachtige Lannervalk (eerste ooit voor de telling) verzachtte de pijn :)
De komende 2 dagen tellen we nog, al zullen we vooral als docenten moeten optreden. De georgische studenten kunnen met moeite bijeneters van wespendieven onderscheiden, dus dat wordt nog een hele klus. Vrijdag hebben we een vrije dag en ga ik met MArten naar de Delta en eventueel nog naar een woestijn in Turkije. Zaterdag is het vliegen naar Istanbul. Gelukkig hebben de Turkse tellers ons geholpen met contactadressen en hele kaarten van goede trektelplaatsen. Zit wel snor dus!
Ik begon mijn verhaaltje met veranderingen. Maar een paar dingen veranderen niet.
1. Het land is en blijft bizar
2. In noordoost turkije loopt een breuklijn die een paar keer in de zoveel jaar een aardbeving oplevert. Zo ook vannacht waardoor het halve kamp (de Belgen dus :p) naar buiten rende.
3. Heb het hier fantastisch naar mijn zin!
Tot over 2 weken!
Scipio
Het begint al wat betreft de mensen. Marten is inmiddels goed aangekomen en heeft z'n eerste teldag achter de rug. Een dag waarin hij zich vooral met open mond kon vergapen aan de stroom kiekendieven en wespendieven. Aangezien het zijn eerste zuidelijke reis is, kon hij meteen ook aan de bak met soorten die hij nog nooit gezien had. "Dat je op een dag een Bijeneter als nieuwe soort ziet, da's normaal. Maar dat je diezelfde dag er nog eens 2000 ziet...da's minder normaal" :D. Hij heeft het dus wel naar zijn zin ;)
Er vertrekken echter ook mensen. Van de originele groep vogelaars zitten Jelle, PJ, Rafael, Danny en Wouter inmiddels op de Kazbeghi...ongeveer 13 kilometer van Abchazie vandaan. Vandaag vertrokken Busra en Ozgun, 2 turkse tellers van het eerste uur, om 7 uur met de bus terug naar Antalya en Birecik. Ongeveer een uur geleden heb ik ook afscheid genomen van Jan en Jip. Zij vliegen vandaag terug naar Nederland. Van de eerste groep mensen zijn alleen de Engelse Zoe Smith en ik nog over. Zoe noem ik inmiddels 'zusje'; hoef ik mijn eigen zus tenminste niet te missen ;)
Er komen ondertussen ook weer mensen aan. En sja, dan fungeer je direct weer als aanspreekpunt voor die mensen. 6 Zweden kwamen er een half uur geleden binnen, en eerder in de week 6 belgische tellers.
Vandaag is ook de dag dat ik het huis zelf uit moet. Gelukkig hebben we een kamer in hetzelfde dorp op 100 meter afstand. De waakhond is MAAR een Dobermann Pincher, dus dat valt wal mee :p Mee-eten kan nog steeds en lessen bijwonen, die vanaf vandaag gegeven worden, kan ook allemaal. Naar de stations rijden dan weer niet. Met 2 LAda Niva's kun je namelijk geen 36 man vervoeren (8 man in 1 autootje kan nog net, en dat gebeurt dan ook :p). Dat wordt dus een uurtje wandelen. Maar goed, dan krijgt mijn been wat oefening :D
De gebeurtenis met de hond is inmiddels wel legendarisch. Heel het dorp weet ervan. Sterker nog, de dorpelingen wisten zelfs wanneer ik injecties kreeg! Inmiddels loop en tel ik weer, maar het kostte toch 4 teldagen. De laatste dag kon ik echter met Wouter naar de markt; al heet hij hier Bazaar en zijn het 200 zeecontainers naast elkaar met de grootst mogelijke troep erin die je je kunt bedenken. 4 dagen lijkt niet veel, maar als er ondertussen Aasgieren en Steppearenden worden gezien, dan wordt het minder leuk. Maar goed, een prachtige Lannervalk (eerste ooit voor de telling) verzachtte de pijn :)
De komende 2 dagen tellen we nog, al zullen we vooral als docenten moeten optreden. De georgische studenten kunnen met moeite bijeneters van wespendieven onderscheiden, dus dat wordt nog een hele klus. Vrijdag hebben we een vrije dag en ga ik met MArten naar de Delta en eventueel nog naar een woestijn in Turkije. Zaterdag is het vliegen naar Istanbul. Gelukkig hebben de Turkse tellers ons geholpen met contactadressen en hele kaarten van goede trektelplaatsen. Zit wel snor dus!
Ik begon mijn verhaaltje met veranderingen. Maar een paar dingen veranderen niet.
1. Het land is en blijft bizar
2. In noordoost turkije loopt een breuklijn die een paar keer in de zoveel jaar een aardbeving oplevert. Zo ook vannacht waardoor het halve kamp (de Belgen dus :p) naar buiten rende.
3. Heb het hier fantastisch naar mijn zin!
Tot over 2 weken!
Scipio
-
08 September 2009 - 09:26
Zoë:
Hi!
Fijn dat je weer kunt lopen!! Klinkt erg spectaculair allemaal, al kan ik me er nauwelijks iets bij voorstellen ;) volgens mij is Lidwin zwaar jalours! Haha!
Had gister met Janneke afgesproken dat we met zn 3en een reunie gaan plannen voor de van Lierops :) als je terug bent gaan we snel nog eens samen eten!
Doe rustig aan en alvast ontzettend veel plezier in Turkije!! :D Liefs Zoë
Ps: mij niet inruilen tegen een Engelse he :P -
08 September 2009 - 16:48
Lidwin:
Hai Scip, Leuk verslag. Gelukkig nog maar elf dagen voor ons. klinkt niet zo lang!!! Ik kan me de lucht met zoveel vogels niet helemaal voorstellen, maar het lijkt me super gaaf. Misschien een ander jaar... wie weet. Nog een fijne tijd in Turkeije. Groetjes Lidwin -
09 September 2009 - 17:14
Maarten:
Ha knul,
Mooi verhaal man..Huppelse door de avonturen.. En succes en Turkije!
Lots of love! -
13 September 2009 - 12:18
Chris :
je maakt daar maar mee dan ik hier:), blikseminslag overleef je bij snelle hulp in 70% van de gevallen;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
